Rola hormonów w sporcie

Układ hormonalny wspomaga utrzymanie funkcjonowania homeostazy organizmu i pomaga mu reagować na bodźce zewnętrzne. Jest częścią złożonego systemu sygnalizacyjnego organizmu do wprowadzania zmian pomagających w ćwiczeniach i podczas powrotu do zdrowia.

Hans Selye, kanadyjski endokrynolog, podczas swoich prac nad nadnerczami i rolą hormonów stresu w trakcie treningu i choroby dostarczył teoretycznej podstawy do periodyzacji treningu. Seyle ukuł termin Syndromu Ogólnej adaptacji w odniesieniu do nadnerczy reagujących na szkodliwy bodziec (stresor).

Odpowiedź zaczyna reakcja alarmowa: obejmuje najpierw redukcję funkcji, potem wzrost odporności funkcji na stres. Ten wzrost odporności na stres określany jest jako adaptacja: kiedy stresorem staje się trening, nazywamy to adaptacją treningową.

Kluczem do ciągłej korzystnej adaptacji do stresu jest chwilowe usunięcie bodźca (odpoczynek od ćwiczeń), aby funkcje się przywróciły, a następnie ponowne zastosowanie bodźca stresującego z podwyższoną intensywnością.

Trening oporowy jest jedynym naturalnym bodźcem prowadzącym do drastycznego wzrostu beztłuszczowej masy ciała (hipertrofii mięśni). Różnice w programach treningowych powodują różny wzrost mięśni. Dobór zmiennych treningowych tj.: intensywność, ilość serii i powtórzeń, kolejność ćwiczeń, wybór ćwiczeń, czas przerw, będzie miał bezpośredni wpływ na wielkość i wygląd odpowiedzi hormonalnej.

Adaptacje w tkankach zachodzą pod wpływem zmian stężeń hormonów we krwi po wysiłku i można naturalnie manipulować układem hormonalnym poprzez odpowiedni dobór zmiennych treningowych, aby wzmocnić maksymalnie rozwój tkanek docelowych i poprawić wydajność.

Cała kaskada zdarzeń fizjologicznych, w tym sygnalizacja hormonalna, jest wynikiem aktywacji jednostek motorycznych tworzących ruch. Wymagania i wielkość jakiejkolwiek reakcji fizjologicznej związana jest z potrzebą stworzoną przez aktywowane jednostki motoryczne. Ilość aktywowanej tkanki mięśniowej podczas ćwiczenia dyktuje, który system fizjologiczny jest potrzebny, aby zachować homeostazę. Na przykład, tętno będzie znacznie wyższe, aby podołać wykonaniu 3 serii przysiadów po 10 powtórzeń z 80% ciężaru maksymalnego z 2 minutami odpoczynku pomiędzy seriami niż przy wykonaniu tego samego protokołu dla uginania na biceps.

Większość hormonów odpowiada za wiele ról fizjologicznych. Role te obejmują regulację reprodukcji, utrzymanie środowiska wewnętrznego (homeostazy), produkcji, wykorzystania i magazynowania energii, wzrostu i rozwoju. Ponadto hormony wchodzą w interakcje ze sobą w złożony sposób. Określony hormon może funkcjonować w samodzielny lub zależny sposób, w zależności od jego roli w danym mechanizmie fizjologicznym.

Taka