Zmęczenie - główny element progresu

W sporcie, aby przesuwać swoje fizjologiczne i psychologiczne granice, zawodnik musi prowadzić bardzo wymagające życie poddane ciągłym reżimom treningowym.

Zwykle sportowcy poddani są głównie stresowi treningowemu, jednak zresztą jak większość ludzi dotykają ich do tego stresy prywatne dnia codziennego i pracownicze. Aby maksymalizować adaptacje do treningów, zawodnik musi zachowywać równowagę między treningiem i zawodami, a regeneracją. Zwykle reżim sportowy będzie wiązał się ze zrównoważonym stylem życia, w którym trening jest jednym z najwyższych priorytetów życiowych, a życie towarzyskie trzymane jest w ryzach.

W życiu codziennym musimy poradzić sobie z ciężkimi treningami, trzymaniem diety, obowiązkami zawodowymi i osobistymi, jednocześnie dbając o regeneracje i odbudowę po tak wielu stresorach różnego rodzaju jakich doświadczamy.

W większości przypadków przez jakiś czas możemy podejmować spore ilości ciężkich treningów i czerpać z tego korzyści w postaci przyrostów siły, ale to najczęściej wiąże się ze wzrostem ogólnego zmęczenia, a ten może się kumulować w czasie ostatecznie obniżając nasze wyniki siłowe, gdy blok siłowy poprowadziliśmy za długo i nie znaleźliśmy w nim miejsca na odpoczynek.

Żeby polepszać nasze wyniki musimy doprowadzać do odbudowy i idącej za tym adaptacji organizmu do ilości i rodzajów bodźców treningowych. W tym celu stosujemy różnice w objętości, intensywności, częstotliwości występowania stresorów, oraz w doborze wzorców ruchowych.

Musimy mieć na uwadze to, że jeśli chcemy stale czynić progres siłowych w danych ćwiczeniach musimy odpowiednio w czasie rozplanować wszystkie okresy i harmonogramy obejmujące sesje treningowe i stresory psychologiczne. Te ostatnie w połączeniu z ciężkimi treningami mogą doprowadzić do przetrenowania i spadku w